Portal Finansowy

Portal Finansowy dla Ciebie

25 stycznia 2012
by admin
0 comments

Standardy wymienialności walutowej

Standardy wymienialności walutowej to wymienialność zewnętrzna, wymienialność według zaleceń MFW, wymienialność całkowita, wymienialność wewnętrzna.

Wymienialność zewnętrzna polega na zapewnieniu przez władze monetarne jednostkom nierezydującym w danym kraju swobody w płatnościach z racji dokonywania transakcji bieżących z rezydentami danego państwa. Wymienialna waluta ma zastosowanie zewnętrzne i jest notowana na międzynarodowym rynku walutowym, a przykładem jest decyzja z 28 grudnia 1958 dotycząca zaadaptowania tego standardu przez 14 krajów Europy Zachodniej.

Wymienialność według zaleceń Międzynarodowego Funduszu Walutowego to standard obowiązujący kraje członkowskie na podstawie artykułu VIII statutu MFW. Wymienialność ta występuje w trzech różnych wariantach. Albo jednostkom rezydującym w danym kraju nie zostaje narzucony obowiązek odsprzedania dewiz państwu oraz sprowadzania ich do kraju, co sprowadza się do zezwolenia przez władze monetarne na posiadanie rachunków w zagranicznych bankach, albo też istnieje obowiązek sprowadzania dewiz do kraju, ale nie jest obowiązkowa ich odsprzedaż lub narzucony jest obowiązek zarówno sprowadzania jak i odsprzedaży dewiz.

Wymienialność całkowita to założenie o niczym nieograniczonej zdolności do wypełniania międzynarodowych funkcji oraz niestosowaniu się do żadnych restrykcji dewizowych.

Wymienialność wewnętrzna dotyczyła założeń, że nienaruszony jest swobodny dostęp do dewiz niezbędnych do płatności z racji większości lub całkowitej liczby transakcji bieżących.

25 stycznia 2012
by admin
0 comments

Ryzyko kursowe i rynek walutowy

Ryzyko kursowe to nic innego jak prawdopodobieństwo wystąpienia strat lub zysków finansowych. Są one wynikiem wyceny dwóch lub więcej elementów ostatecznego rozrachunku ekonomicznego w różnych walutach. Do oceny efektu ekonomicznego konieczne jest sprowadzenie wszystkich jego elementów do jednej waluty. Chodzi mianowicie o przeliczenie np. kosztów lub przychodów na walutę w której prowadzona jest analiza. Ryzyko kuroswe dotyczy najbardziej importerów, eksporterów oraz kredytobiorców, którzy zadłużyli się walucie innej, niż uzyskiwane przychody. a więc tych wszystkich, którzy działają na rynku walutowym.

Rynek walutowy to mianowicie rynek, na którym handluje się walutami, a więc dewizami. Na rynku tym ważną wartością jest kurs walutowy, który odzwierciedla stosunek ceny między dwoma walutami.

Najważniejszymi uczestnikami rynku walutowego są inwestorzy, podmioty zajmujące się eksportem bądź importem towarów bądź usług. Do trzeciej istotnej grupy uczestników rynku walutowego należą banki centralne.

25 stycznia 2012
by admin
0 comments

Obszar walutowy

Obszar walutowy to określony region świata, na którym funkcjonuje wspólna waluta. Może to być również wiele walut o stałych kursach wymiennych.
Optymalny obszar walutowy jest to określony region, gdzie używanie wspólnej waluty nie pociąga za sobą żadnych strat. Straty takie można odnotować w dobrobycie. Przez optymalny obszar walutowy zwiększa się jego zdolność do lepszego zaspokajania potrzeb zamieszkującej go ludności. Przykładem takiego obszaru jest strefa euro w UE.

Kraje, które wchodzą do określonego obszaru walutowego cechuje to że na mocy zawartych formalnych porozumień stosują jednolite zasady polityki walutowej. Polegają one na ustaleniu oraz stosowaniu jednolitego sposobu określania kursu walut, wyborze jednakowego aktywu, w którym są utrzymywane ich rezerwy walutowe, a także jednolitych zasad rozliczeń walutowych wewnątrz danego obszaru walutowej.
Za prekursora koncepcji optymalnego obszaru walutowego uważa się kanadyjskiego ekonomistę Roberta Mundella, laureata nagrody Banku Szwecji im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii w 1999 roku.

25 stycznia 2012
by admin
0 comments

Przestrzelenie kursu walutowego

Przestrzelenie kursu walutowego to zjawisko na rynku walutowym spowodowane trwałym wzrostem podaży pieniądza. Działania władz monetarnych powodują, że zwiększa się realna podaż pieniądza, a krajowa stopa procentowa spada, bo ceny wzrastają z opóźnieniem.

Sytuacja taka wygląda w ten sposób, że jeśli zagraniczna stopa procentowa nie zmieni się, to spadek krajowej stopy procentowej spowoduje odpływ kapitału i waluta krajowa ulegnie deprecjacji.

Na osiągnięcie równowagi pozwolą jedynie oczekiwania aprecjacji w kolejnym okresie, jednak oczekiwania takie są jednak uzasadnione tylko wtedy, kiedy deprecjacja waluty krajowej w krótkim okresie była zbyt duża.

Podstawy krytyki to założenie pełnego zatrudnienia i związane z tym przyjęcie, iż zmiana podaży pieniądza wywołuje w długim okresie proporcjonalną zmianę poziomu cen, założenie, że zmiany poziomu cen prowadzą w długim okresie do odpowiednich zmian nominalnego kursu walutowego, czego efektem jest stałość realnego kursu walutowego, hipoteza, że rynki muszą być w równowadze.

25 stycznia 2012
by admin
0 comments

Możliwość zabezpieczenia przed ryzykiem kursowym

Istnieje możliwość zabezpieczenia się przed możliwym wystąpieniem ryzyka kursowego i spadkiem waluty. Dla przedsiębiorstw brak pewności co do wyrażonej we własnej walucie wartości przyszłych przepływów pieniężnych stanowi poważny problem, z tego powodu więc w praktyce gospodarczej wytworzył się szereg instrumentów finansowych, które służą minimalizacji ryzyka kursowego.

Najważniejsze z możliwości zabezpieczenia przed ryzykiem kursowym to Kontrakt terminowy, w ramach którego strony transakcji uzgadniają, że dokonają w ściśle określonym momencie w przyszłości transakcji kupna / sprzedaży waluty po ściśle określonym kursie, a jego szczególną odmianą jest forward, opcja walutowa, w ramach której jedna ze stron transakcji, za określone wynagrodzenie wyrażone dyskontem, uzyskuje możliwość zakupu / sprzedaży określonej sumy waluty po z góry ustalonym kursie, czy swap walutowy, czyli transakcja między dwoma podmiotami, polegająca na wymianie strumieni finansowych, których wartość i terminy są z góry ustalone. Ostatnia możliwość zabezpieczenia się przed ryzykiem kursowym to hedging polegający na takim kształtowaniu przepływów pieniężnych, aby ewentualne zmiany kursu były neutralne dla przedsiębiorstwa.

25 stycznia 2012
by admin
0 comments

Rodzaje kryzysów walutowych

Wśród kryzysów walutowych można wyróżnić kilka rodzajów. Pierwszy to kryzysy pierwszej generacji. Występowały najczęściej na przełomie lat 70. i 80. XX wieku. Przykłady to kryzysy w Meksyku, Argentynie, Brazylii. Przyczyną pojawiania się kryzysu było przyjęcie nieprawidłowej polityki makroekonomicznej, która była nie do pogodzenia ze stałym lub sztywnym kursem walutowym. W krajach tych prowadzono ekspansywną politykę fiskalną, natomiast deficyty finansowano z kredytów banku centralnego, co musiało w końcu doprowadzić do kryzysu.
Kryzysy drugiej generacji pojawiały się w latach 1992-1993 w krajach zachodniej Europy np. Francja, Wielka Brytania, które należały w tym okresie do mechanizmu ERM. System narzucał stosowanie kursu stałego z wąskim przedziałem wahań, co spowodowało problemy z utrzymaniem kursu w tym paśmie, co stwarzało sprzyjającą sytuację do przeprowadzenia ataku spekulacyjnego na walutę.

Kryzysy trzeciej generacji pojawiły się po raz pierwszy w latach 1997-1998 w krajach Azji Południowo-Wschodniej – dotyczyły takich państw jak Malezja, Indonezja, Korea Południowa. Sytuacja makroekonomiczna tych państw była w owym okresie bardzo dobra, a pojawienie się kryzysu było dużym zaskoczeniem zarówno dla inwestorów, jak i agencji ratingowych. Kryzysy azjatyckie były skutkiem złego działania elementów mikroekonomicznych tj. przedsiębiorstw, a w szczególności banków, które podejmowały nadmierne ryzyko w związku z udzielanymi kredytami.

25 stycznia 2012
by admin
0 comments

Kryzys walutowy

Kryzys walutowy to poważne naruszeniem stanu równowagi gospodarczej. Ma on kilka symptomów. Wystąpienie kryzysu walutowego objawia się spadkiem kursu waluty krajowej, silnym wzrostem krótkoterminowych stóp procentowych. Powody wystąpienia kryzysu walutowego mogą być różne. Są to takie powody symptomów kryzysu walutowego, jak odpływ kapitału zagranicznego i krajowego, podnoszenie stóp procentowych przez bank centralny w celu obrony waluty krajowej przed atakami spekulacyjnymi, spadek rezerw walutowych banku centralnego.

Kryzys walutowy powstaje na skutek utraty zaufania rezydentów, czyli obywateli danego kraju, podmiotów gospodarczych z siedzibami w danym kraju, ale także nierezydentów, czyli cudzoziemców, podmiotów gospodarczych z siedzibami w innych krajach do stabilności waluty danego kraju.

Bezpośrednim skutkiem utraty wspomnianego zaufania jest spadek kursu waluty krajowej, który potęguje się i owocuje kryzysem walutowym.

25 stycznia 2012
by admin
0 comments

Frank szwajcarski

Frank szwajcarski, to waluta Szwajcarii i Liechtensteinu, która została oznaczonae wg ISO 4217: „CHF”, co z z łac. znaczy Confoederatio Helvetica Franc.

Jeden frank szwajcarski dzieli się na 100 centymów, co wg nazewnictwa francuskiego znaczy centimes lub 100 rappenów określanych tak w części niemieckojęzycznej, od niem. Rappen.

Frank szwajcarski to obok dolara amerykańskiego, euro, jena japońskiego i funta szterlinga, jedna z podstawowych walut wymienialnych świata. Do roku 1967 monety o nominałach 1/2, 1, 2 i 5 Franków były wykonane ze srebra; od roku 1968 zaprzestano bicia srebnych monet obiegowych. Banknoty występują w nominałach 10, 20, 50, 100, 200 i 1000 franków.

Dla Polaków bardzo charakterystyczne są kredyty w walucie Szwajcarii. Wynika to z stosunkowo wysokiej inflacji w Polsce, rosnącymi stopami procentowymi Narodowego Banku Polskiego i coraz wyższą rynkową stawką WIBOR, od której bezpośrednio zależy oprocentowanie kredytów w złotych, ich oprocentowanie rosło.

W związku z tym coraz większą popularnością cieszyły się w Polsce kredyty nominowane we frankach szwajcarskich. Podczas osłabienia kursu złotego raty kredytów nominowanych w CHF znacznie wzrosły, problem ten dotyczył w lutym 2009 około 600 tys. Polaków.

25 stycznia 2012
by admin
0 comments

Funt szterling

Funt szterling to nieoficjalna nazwa funta brytyjskiego.

Symbol międzynarodowy funta to GBP. Funt to oficjalna jednostka monetarna w Wielkiej Brytanii.
1 funt dzieli się na 100 pensów, a w obiegu znajdują się monety o nominałach: 1p, 2p, 5p, 10p, 20p, 50p, £1, £2; oraz banknoty: £1 – tylko w Szkocji, £5, £10, £20, £50, £100 – tylko w Szkocji.

Funt szterling dzieli się na 100 pensów, którego symbolem jest „p” i tak często jest określany w mowie potocznej w języku angielskim.

Historia funta jest również ciekawa. Funt bowiem do 15 lutego 1971 funt dzielił się na 240 pensów zapisywanych „d” od słowa denar, bądź na 20 szylingów „l”, bądź „s” od solid. Pens po przejściu na system dziesiątkowy w 1971 z racji różnicy wartości był początkowo nazywany nowym pensem.

Funt szterling jest często oznaczany symbolem £ Symbol jest pisaną w starym stylu wielką literą L,a skrót pochodzi od łacińskiego słowa libra oznaczającego zarówno wagę, jak i jednostkę masy – funt.

W celu odróżnienia jednostki pieniężnej od jednostki wagi dodano słowo szterling, co w przypadku srebra można przetłumaczyć z angielskiego jako „wysokiej próby”.

25 stycznia 2012
by admin
0 comments

Jen

Jen znaczy z języka japońskiego tyle co koło, krąg. Jest to jednostka walutowa Japonii.

Jej kod walutowy wg ISO 4217: JPY. Trzeba koniecznie napisać o tym, że jen (¥) to jedna z najważniejszych walut na świecie., pomimo że kurs jena nie ma zbyt dużego znaczenia dla gospodarki Polski i innych krajów europejskich. Znaczny wpływ ma co najwyżej na ceny elektroniki, która przecież jest importowana z tamtych terenów głównie. Jen i jego kurs jest jednak jest bardzo ważny w strefie Pacyfiku, a także istotny dla gospodarki Stanów Zjednoczonych.

Historia jena sięga 1872 roku i rewolucji Meiji. Wtedy jen zastąpił dotychczasowy bardzo złożony system walutowy. Nowy, dziesiętny system był wzorowany na zachodnich systemach walutowych, 1 jen dzielił się na 100 senów i 1000 rinów , które to zostały wycofane z obiegu w 1954. W 1885 Bank Japonii wyemitował pierwsze banknoty, choć początkowo jen miał być monetą złotą (1,5 grama), jednak szybko w obiegu znalazły się także monety srebrne.